JOY DIVISION to sztandarowa kapela post-punkowa z Wielkiej Brytanii. W dobie "emo-mody" muzyka zespołu ilustrującego emocjonalne wyobcowanie przeżywa swoisty renesans. Ja już dawno nie jestem nastolatkiem, oddanym fanem Joy Division też nie byłem- ale jestem pod wrażeniem filmu Antona Corbijna.

CONTROL to biografia frontmana Joy Disision - Iana Curtisa, który w wieku zaledwie 23 lat targnął się na swoje życie. Wszyscy interesujący się popkulturą znają zakończenie tej posepnej filmowej historii, lecz mimo to obraz CONTROL wciąga.

Czemu? To zasługa dobrej roboty rezyserskiej Corbijna. Film nakręcono na czarn-białej taśmie co tylko pogłębia refleksyjno-depresyjną atmosferę.
Każdy kadr i każda scena zostały tu starannie przemyślane- nie ma więc w CONTROL zbędnych scen czy banalnych dialogów. Jest za to dużo filmowej poezji- jest tu poezja depresyjna, ale jakże mądra i piękna.

Reżyser nie epatuje tutaj widza sensacją czy nie oferuje też łatwych rozwiązań. CONTROL to kino psychologiczne w rasowym wydaniu. Dzielo to zaskakuje przez wzgląd na fakt, iż nie jest to typowa biografia znanej popkulturowej postaci, która w szablonowy sposób ukazuje jej historię wzlotu i (bardzo często) upadku. Kino kocha depresyjne gwiazdy z problemami- na szczęście z depresji I. Curtisa nie robi się w tym filmie taniej i łzawej sensacyjki ku uciesze szerokiej publiczności.

CONTROL top film o bardzo młodym zagubionym i wyobcowanym bohaterze. Kim był Ian Curtis? Może młodym i utalentowanych chłopcem z blokowiska w Anglii; może bojącym się własnego cienia genialnym poetą; słabym i emocjonalnie niedojrzałym człowiekiem, który nie miał już sił na zaklinanie szarej rzeczywistości. W filmie Corbijna jest on wszystkim po trochu. curtis nie potrafił skonfrontować się z życiem, nie potrafił już mocować się z nieco za wcześnie podjętymi zobowiązaniami jaki niesie ze sobą dorosłe życie. To przygnębiająca, ale i celna diagnoza (jedna z wielu) jakie widz może wynieść po seansie tego filmu.

Sporą zaletą CONTROL jest fantastyczna i dojrzała kreacja Sama Riley'a oraz wspomagających go aktorek drugiego planu - Samanthy Morton oraz pięknej Alexandry Marii Lary. Ta trójka tworzy świetnie się uzupełniajacy aktorski zespół.
No... i jest jeszcze klimatyczna muzyka Joy Division.

Jedyne co można zarzucić filmowi Crobijna to fakt, iz może w swej zwartej i przemyślanej nieco mrocznej konstrukcji i formie film ten jest nazbyt chłodny emocjonalnie by oglądający widz mógł pzrejąć się w pełni ukazanym tutaj dramatem.

Nie zmeinia to jednak faktu, iż CONTROL to naprawdę bardzo solidne i ambitne kino, które ma świetny klimat i znakomite kreacje aktorskie. Film ten stanowi nie tylko refelksje na temat życia i twórczości Curtisa, ale również wiele mówi na temat otaczającej nas rzeczywistości. Ot, takie małe wielkie kino do refleksji.

Jeden z lepszych filmów 2007 roku- polecam.