też dałam 6/10
zdecydowania można lepiej przedstawić jego życie, co nie zmienia fakty, że facet optymistą nie był ;P;uwielbiam muzykę joy division, ale w tym filmie zdecydowanie za mało było kawałków typowo 'muzycznych', średnio zrobione sceny z bawiącą się publicznością, przyznam, że zabrakło mi paradokumentalnych wstawek, no i czadu...

tego samego dnia oglądałam biografię strummera http://www.filmweb.pl/f337364/Joe+Strummer+Niepisana+przysz%C5%82o%C5%9B%C4%87,2 007
nie chce porównywać tych dwóch filmów, control to bardziej dramat; Joe Strummer: Niepisana przyszłość to zdecydowanie film dokumentalny z wypowiedziami innych artystów na temat twórczości i życia Joego, ale myśle, że warto by opowieści o curtisie dodać trochę smaku, zrobić to z większym wyczuciem, nie czuję żeby reżysera pochłonęła jego muzyka.

Myślę, że właśnie chodziło o to by pokazać dramat młodego człowieka obarczonego poczuciem winy, strachem, samotnością, bólem i cierpieniem z powodu choroby. W chwili gdy przed Joy Division otwierały się wszystkie drzwi Ian Curtis tak naprawdę nie miał nikogo, był rozdarty wewnętrznie, nie mógł żyć z Deborah bo czuł, że nie jest uczciwy, nie kocha jej, męczyło go poczucie winy, że nie opiekuje się córką w należyty sposób, Annik kochał, pragnął i nienawidził. Po prostu czuł, że stracił kontrolę nad swoim życiem, że nie ma wyjścia, które by nie krzywdziło wszystkich, których kochał, dodatkowo choroba nie pozwalała mu normalnie funkcjonować. Muzyka, pisanie tekstów, poezji było odskocznią, promykiem w tunelu tym samym w raz z rozwojem zespołu stało się męczarnią...
Uwielbiam muzykę Joy Division mroczne gitarowe granie. Myślę, że dzięki temu obrazowi można spojrzeć w nowy sposób na ich twórczość, mając na uwadze co się stało stracie wokalisty...