No muszę się przyłączyć, to fakt, że Joy Division w ciągu w sumie krótkiego czasu wnieśli w świat muzyki bardzo wiele! Ale tu nie chodzi tylko o muzykę... Mają oni coś niesamowicie prawdziwego w sobie, coś co naprawdę przyciąga. Muzyka Joy Division częściowo miała być piękna, a częściowo nigdy taka nie miała być i to jest prawda. Może uderza w niej jeszcze poświęcenie Iana, jego śmierć jest zarazem piękna (bo pozostał w niej, w swoim świecie, nie poszedł na kompromis) i bardzo brutalna (bo udowadnia, że był niestety zbyt słaby by poradzić sobie w tym świecie, niestety nie był w stanie przetrwać).
Ale tak właściwie to miało być o filmie, więc Sam Riley bezbłędnie, zresztą ogólnie dobrze dobrani ludzie (trochę mnie nie przekonywała Samantha Morton jako Debbie), wielki plus za utrzymanie filmu w konwencji szarej, trochę za mało muzyki i mimo wszystko trochę za mało Iana (mam wrażenie, że gdzieś, coś tam umknęło), końcówka-porażka. To chyba na tyle.