No muszę się przyłączyć, to fakt, że Joy Division w ciągu w sumie krótkiego czasu wnieśli w świat muzyki bardzo wiele! Ale tu nie chodzi tylko o muzykę... Mają oni coś niesamowicie prawdziwego w sobie, coś co naprawdę przyciąga. Muzyka Joy Division częściowo miała być piękna, a częściowo nigdy taka nie miała być i to...

Bardzo dobry film. Polecam! Szczególnie fanom Curtisa i Joy Division, a także tym, którzy nie słuchają/li jego piosenek. Wzruszający i tragiczny. Pzdr:(

I tego życzę każdemu kto jest fanem Joy Division. Aktorzy grają na "setkę". Niezłe wykonanie! A już myślałem, że to granie było markowane... Należny hołd I. Curtisowi został oddany. Pamiętam jakie wrażenie wywierały na mnie pierwszy raz dźwięki "She's Lost Control". A był rok może '86 lub '87...

świetne zdjęcia(szczególnie w zbliżeniach!), rewelacyjna muzyka i naprawdę dobre aktorstwo. pięknie opowiedziana historia - temat, przy zachowaniu dynamizmu akcji, pozwala na zwyczajną, niespieszną narrację - zdecydowane 8/10

Debiut reżyserski cenionego fotografa i autora teledysków Antona Corbijna niesie ze sobą niezwykle udany zarys biograficzny jednej z tragicznych gwiazd rocka - Iana Curtisa z Joy Division. Corbijn ma na koncie wiele wysmakowanych i kultowych teledysków (m.in. 'I Feel You' i 'Personal Jesus' Depeche Mode), nie należy...

Znakomity, naprawdę bardzo dobry film. A zdjęcia, po prostu fantastyczne.

Czytałam, że film ma być 8 lutego w Polskich kinach. Czekam z niecierpliwością:). Pzdr Przecław i okolice:)

Mialem przyjemnasc oberzec go dzis o 10 i musze powiedziec ze mam bardzo pozywtyne wrazenie. Jest on czrno-bialy, i przez to bardzo sie go dobrze sie go ogladalo, bardzo dobra historia, jedynym mankamentem byl brak tlumaczenia tekstow pisoenek, ktore bezposrednio nawiazuja do fabuly.

Film Antona Corbijn'a o liderze Joy Division Ian'ie Curtis'ie. Zapowiada się wyjątkowo ciekawie.
Jeszcze się nie pojawił a już otrzymał kilka nieprzychylnych głosów. Świetnie! "Filmwebowicze" - szacuneczek! :-)))))

Przed obejrzeniem „Control” – zaznajomiony cząstkowo z biografią Iana Curtisa – zastanawiałem się, jaki był sens tworzenia filmu o kolejnym zagubionym muzyku-samobójcy, którego wewnętrzne cierpienie miało swoje odzwierciedlenie w muzyce. Wokalista „Joy Division” wydawał mi się nikim innym, jak kolejnym Cobainem,...

genialne przedstawione .

Dla mnie kilka lat wglądało jak 10 tak jest film zrobiony. Do tego bardzo przykre zakończenie, nic więcej w tym dramacie nie ma jedynie deprecha bohatera.

Ten film to byla katorga. Mimo ze Joy Division muzycznie kompletnie mi nie podchodzi to do filmu podszedlem ze sporym entuzjazmem...dostalem fatalne aktorstwo i fatalna historie nudna jak flaki z olejem. Ocena tego filmu na FW to jedna wielka zagadka.

schematyczne i usiłujące tworzyć romantyczny kult i mit. Już rzygam tym. Jest w tym coś strasznie infantylnego. Ci wszyscy bojowi nadwrażliwcy, zbuntowani neurotycy - Curtisy, Morrisony, Cobainy, Riedle, Wojaczki stają się po prostu nudni. Myślę, że ten model kultu już przebrzmiał. Jeśli w ich twórczości jest czasem...

Ogólnie polecam fanom Joy Division. Dobra koncepcja kolorów filmu idealnie skompilowana z tematem i charakterem Meanchesteru. Film natomiast średni momentami nudny. Często wyczuwa się sztuczność aktorów szczególnie w postaci Iana. 6/10

Dla miłośników punka i „Joy Division”. Nakręcona w mało interesujący sposób na taśmie czarno-białej biografia Iana Curtisa, wokalisty grupy.

Zachęcony pozytywnymi recenzjami, liczyłem na dramat o nieznośnym bólu istnienia. Może nie aż tak dobry, jak "Wojaczek", ale na porównywalnym poziomie.
A tu proszę, raptem przeciętny melodramat :(

Film o męskim slabeuszku ktory nie może pogodzić się z trudnościami wynikającymi z faktu posiadania rodziny i dymanka na boku. :( Więcej treści nie dostrzegłam, a szkoda, bo muzykę chłopaki grały całkiem całkiem.

"Choć Ian Curtis umarł przedwcześnie, jak inni rockowi idole, Janis Joplin, Jim Morrison czy Jimi Hendrix, tak naprawdę był ich zupełnym przeciwieństwem. Nie chciał "żyć szybko", zaliczać kolejnych dziewczyn, korzystać z wszelkich dostępnych używek, popisywać się zachowaniem czy ubiorem. Raczej odwrotnie – zadręczał...

Zawiodłem się. Kocham Joy Division i jestem zniesmaczony tym, że film nie wykorzystał ogromnego potencjału wielu hitów zespołu do ścieżki dźwiękowej. Więcej perypetii z żoną i kochanką i niż świetnej muzyki doskonale pasującej zresztą do filmu, to gratka raczej dla żeńskiej publiczności. Sytuację trochę ratuje jeszcze...